Pride: Rob

"Ik werd heel enthousiast toen Marije mij vroeg om te helpen met Pride bij Vondelgym dit jaar. We kwamen al snel uit op een kleinschalig event om geld in te zamelen voor een goed doel en verhalen van queer leden van onze gym te delen. Om die een stem te geven. Dat goede doel is Queer Gym geworden van Romy, een oud MILO student, waarmee ik mooie en waardevolle gesprekken heb gehad tijdens de opleiding over queer acceptatie en inclusiviteit. 

Het is heel belangrijk om verhalen en ervaringen te delen van onze queer community om duidelijk te maken dat zelfs zo'n progressief land als Nederland er echt nog niet is. Ik geef al minimaal 7 jaar full-time les in een sportwereld (fitness/CrossFit) die sterk heteronormatief is. Als coach voor een grote groep sporters heb ik ontelbaar vaak (en nog steeds) de opmerking 'homo' gehoord als verwezen werd naar iets wat zwak was, niet sterk was of niet stoer was. Als je niet zwaar kon deadliften dan was je 'homo'. Als je niet klaar was met een work-out binnen een gestelde tijd, je raadt het al: 'homo'. Als jong broekie voor een groep vaak oudere mensen ben ik altijd het gesprek aangegaan. Om duidelijk te maken dat zulk soort opmerkingen niet thuis horen in mijn lessen en dat ik niet wil dat iemand zich in mijn groep niet op diens gemak voelt. Hoewel ik nooit andere queer collega's heb gehad in de sportbranche, heb ik mijzelf echter nooit geremd in het open zijn over mijn seksualiteit. Dit betekent echter niet dat ik mij daar soms niet wat alleen in heb gevoeld. 

De negatieve lading van het woord 'homo' en de kleine agressieve uitingen en handelingen die daarbij kwamen zijn één kant van het verhaal. De andere kant zijn de vooroordelen en sterke stereotypes die bestaan van queer mensen in het algemeen. Onder welk deel je ook valt van LGBTQIA+, de buitenwereld -en soms ook binnen de community- heeft een vrij stroef beeld van hoe en gay, trans of non-binair persoon moet zijn. En in 9/10 gevallen klopt dit niet. Iedereen binnen deze noemers is veel meer 'fluid' dan gedacht wordt. Het is niet het ene uiterste of het andere uiterste. Niet alleen maar super feminien of super masculien. Alles daarbinnen is net zo goed mogelijk en een letter als LGBTQIA+ bepaalt niet hoe jij jezelf moet uiten of gedragen. Zoals ik vorig jaar in mijn stuk over Pride zei: het is geen compliment als je er niet bij kon met je hoofd dat iemand homo zou zijn omdat die persoon heel 'mannelijk' is. Het beeld dat een trans man alleen maar masculien mag zijn, omdat die een man wil zijn, beperkt iemand enorm in het recht om zichzelf te zijn. En dit support onze jonge queers die nog 'in de kast zitten' niet om open te zijn of te zijn wie ze willen zijn als ze zich niet voelen passen bij het stereotype beeld dat bestaat van bijvoorbeeld de gay community.

En daarom is het zo jammer dat er zo weinig queer representatie is van hoe fluid de community is. Want ook al komen er weinig queer mannen uit de kast in het professionele voetbal, betekent niet dat ze er niet zijn. Dat er niet een out en proud gay super masculine bodybuilder meedoet aan de grote wedstrijden, betekent niet dat die er niet is. En wat dus echt hard nodig is, is queer representatie van alle soorten, maten, uitingen, huidskleuren, afkomsten, religies en gedragingen. En vooral in de sportwereld. Zodat iedereen weet dat een letter van de LGBTQIA+ niet zegt hoe jij eruit moet zien of hoe je jezelf moet uitdragen naar de wereld. Maar alleen zegt waar je vandaan komt en wat je hebt meegemaakt.

Dus dit is mijn steentje die ik bijdraag. Door mijn stem te gebruiken hoop ik dat er meer mensen het gesprek aangaan. Binnen hun community of in hun sportgroepje. Of ga eens het gesprek aan met jouw queer leden en probeer open te staan om te leren van hun ervaringen. Al is het maar dat dit het gesprek opent over inclusiviteit en acceptatie van queer leden in jou gym, CrossFit box of bootcamp clubje. Vondelgym is de eerste gym waar ik heb gewerkt die zo actief is in een stem geven aan de queer community. En niet voor marketing, maar om acceptatie en inclusiviteit als doel. Want uiteindelijk is het belangrijk dat je leden/studenten/sportmaatjes weten dat wie/wat/hoe ze ook zijn of willen zijn, meer dan welkom is. 

En zoals ik het zelfs altijd het liefst zeg:

You do you boo (babe/buddy)"